bircogumuz isine, oraya buraya otobüsle yolculuk ediyordur sanirim...günün en az 2 saatini yollarda ve dolayisiyla otobüslerde geciriyoruz...bazen otobüsteyken neden burda oldugumu düsünüyor ve cesitli düsüncelere daliyorum...
bence türk otobüsleri türk aile yapisindan sonra kurallara en siki sikiya bagli, en kapali toplumsal yapi...öyle ki gecenlerde, bir kadin 20 yasindakini koca kizini karsi koltukta oturan amcaya "bizimki de avukat oldu amcasi" diye övüyordu...ben de tam kiz ne tatli falan diyordum o sirada...aaa bir baktim kiz annesi övdükce hosuna gidiyor falan...vay be dedim, yakinda bu kizi otobüste de isterler, bana uzak soföre yakin olsun...iste böyle toplumsal bir alan otobüsler...özellikle sosyal yardimlasma duygusunun en üst düzeye ciktigi bir yer...misal cep telefonunuzu yesil otobüste acik unuttunuz ve hinzir ansizin "dürülülülü" diye öttü...o an necip türk milletimizin dayanismasina sahit olabilir ama kurban siz oldugunuz icin bunun cok da farkinda olmayabilirsiniz...ya ben olayi "senin benim ömrümden calmaya ne hakkin var"a kadar getirenleri gördüm...kilitlenirsin, ne diyecegini sasirirsin, ne diyecegini bilsen kime diyecegini sasirirsin...bir futbol macinda 50 bin kisinin bir kisiye küfretmesinden sonra ben acimasiz toplu saldiri budur...ben bu yüzden inecegi duraga kilometreler kala inen ne cep magdurlari gördüm ki yoktular...
ama beni aslinda otobüste en cok rahatsiz eden konu bu degil...beni cildirtan, delirten hatta kafami "acil durumda kiriniz" camlarina vurmaya zorlayan baska bir olay var...arkadan akbil uzatma...herhalde herkesin basina gelmistir, sabah dolulugundaki bir otobüste, ön kapidan tikisamayanlar arka kapidan dolusur ve ondan sonra iskence baslar...mavili, yesilli, turunculu bir sürü akbil öne dogru uzanir...o sesler ardi ardina geldikce, bir talbantim (dogu almanya'nin simdi cicek saksisi olarak kullanilan ekonomik arabasi) olsun yeter ic sesleriyle kendimden gecerim...sana ne be birader sen uzat akbili aradan cekil diyebilirsiniz lakin benim söyle özel bir pozisyonum var...ben otobüste kitap okurum, oturursam rahat okurum, oturamazsam bir elimle demiri tutar digeri ile okur, sayfalari da burnumla ceviririm...ve ben böyle sekilden sekile girerken arkamdan bir el omzuma dokunur "sunlari uzatir misin"...sunlari dedigi de bir avuc namusu kirlenmis akbil...pasolu olanlari gene zevklidir, kizsa falan hemen gözlerimle sahibini ararim, turuncu renklileri de severim ama mavi karta takili erkek akbillerinden nefret ederim...uzatmak istemiyorum da diyemezsin yani ben bir türlü diyemedim...hayatimda hicbir sosyal olaya tepki göstermemisken bunu yapmak bana cok sacma gelir...ya da evet ben bir korkagim...her neyse, kitabi koltugumun altina alir, avcuma dökülen akbilleri bir sonraki kurbana geciririm...ama keske bununla kalsa, ya o akbillerden birisi düserse...simdi onu ben mi yoksa otobüsün en arkadaki sahibi mi arayacak...bu stresten kitabi da unuturum...kiralik akbil gibi bir sey, bana arkadan uzatirken sözlesme ile mi veriyorlar lan bunu...niye ben ariyorum yerlerde...ama ah o sorumluluk duygusu...bir de ayni renkten iki akbil varsa...zaten dönüs yolunda da ayni cileler yasanir..."'kardesim bir yesil akbil vardi"...ulan bir sürü yesil akbil vardi hangisi..."'sen bas ben onu sesinden tanirim"...akbilini kaybettigi icin aglayanini gördüm, daha yeni 80 milyon koymustum diye gözyasi döküyordu...merak edenler icin benim akbilim turuncu ve evet hayatta bir kere arkadan akbil gönderdim...ama hayir hic de intikamimi almis gibi hissetmedim kendimi...
blog olarak "arkadan akbil uzatmak yasaklansin" kampanyasi baslatabiliriz...baslatabiliriz degil mi...lütfen biri bana baslatabiliriz desin...yoksa kendime bir samuray kilici alacak ve arkadan akbil uzatilan bir bilegi kökünden kesecegim...gelin bir kisiyi kurtarin bu cinnetten...
bu arada uzun bir süredir artik son duraga kadar yürüyor ve kitabimi oturarak okuyorum...kaybettigim yarim saat buna degiyor gerci lakin mazosist bir sekilde bazen arkami dönüp uzatilacak akbiliniz var mi diyebiliyorum...garip garip bakiyorlar...alisigim...
